W branży betoniarskiej, tak samo jak w każdej innej, krąży wiele mitów. Zawarte w nich nieprawdziwe informacje prowadzą do powstawania błędów wykonawczych, których konsekwencje mogą okazać się poważne. Dzisiejszy wpis poświęcimy zatem na analizę najbardziej kontrowersyjnych zagadnień, a naszym celem będzie obalenie mitów i potwierdzenie faktów. Do dzieła.
1. Dodawanie wody do mieszanki betonowej podczas betonowania poprawia jej parametry
Odp. MIT
Korygowanie ilości wody na budowie jest wykluczone jeśli nie było wcześniej uzgodnione z wytwórnią betonu. Takie działanie zmienia parametry betonu i prowadzi do obniżenia jego wytrzymałości. Zadaniem wody w mieszance betonowej jest uwodnienie cząsteczek cementu. Ilość potrzebna do tego procesu jest dozowana w procesie produkcyjnym, a dodatkowe ilości wprowadzane na miejscu budowy są zbędne i po prostu wyparują w procesie dojrzewania. Parowanie betonu prowadzi do zwiększenia skurczu i ilości porów, które to w nadmiernej ilości finalnie prowadzą do obniżenia paramentów betonu. Nasuwa się zatem pytanie dlaczego taka praktyka jest stosowana na budowie? Odpowiedź jest prosta. Dodawana przez nieprofesjonalnych wykonawców woda rozrzedza mieszankę betonową co sprawia, że jej ułożenie jest mniej pracochłonne i szybsze. Jednak betonowany element może nie spełniać wymagań konstrukcyjnych i estetycznych.
2. Polewanie wodą młodego betonu w okresie dojrzewania zawsze jest niezbędne
Odp. MIT
Beton w pierwszych dniach dojrzewania jest narażony na skurcz spowodowany parowaniem wody. Polewanie jego powierzchni jest jednym ze sposobów aby ograniczyć to niekorzystne zjawisko. Są jednak wyjątkowe sytuacje w których takie praktyki nie mogą być stosowane, np. gdy powierzchnia betonu jest pokryta impregnatami chemicznymi. Wtedy to one ograniczają zjawisko skurczu i dodatkowe ilości wody są zbędne. Jednak większość tradycyjnych rozwiązań budowlanych, z wykorzystaniem betonu towarowego wymaga intensywnej pielęgnacji, o której więcej przeczytacie tutaj.
3. Beton okrywany ciemną folią – najlepszy sposób na pielęgnację
Odp. MIT
Ciemne barwy przyciągają słońce. Promienie słoneczne podnoszą temperaturę betonowanej powierzchni. Podwyższona temperatura przyspiesza parowanie wody z mieszanki i proces skurczu w betonie. Wniosek nasuwa się sam. W porze letniej nie należy stosować ciemnych folii i mat do pielęgnacji betonu. Lepiej zastąpić je przeźroczystymi lub jasnymi, które doskonale odizolują powierzchnię i ograniczą parowanie wody. Należy jednak zaznaczyć, że użycie folii bez ciągłego nawilżania powierzchni wodą może nie przynieść pożądanych efektów.
4. Beton – materiał który 10 razy lepiej reaguje na ściskanie niż na rozciąganie
Odp. FAKT
Określając beton jako materiał mocny należy nadmienić, że jest to materiał, który doskonale sprawdza się w strefach gdzie jest ściskany. Natomiast w miejscach występowania naprężeń rozciągających może okazać się niewystarczający. Dzieje się tak ponieważ beton jest materiałem, który ma 10 razy większą odporność na ściskanie niż na rozciąganie. W związku z tym, aby stworzyć konstrukcję kompletną, która poradzi sobie zarówno z rozciąganiem jak i ze zgniataniem jakiś czas temu wymyślono żelbet – połączenie betonu i stali, która to w aspekcie wytrzymałości jest przeciwieństwem betonu – doskonale pracuje na rozciąganie, gorzej na ściskanie. Połączenie tych dwóch materiałów budowlanych przyczyniło się do powstania żelbetu, jednego z najpopularniejszych materiałów konstrukcyjnych na świecie, którego udział w budownictwie jest znaczący.
5. Brak dylatacji powoduje pojawienie się rys powierzchniowych na młodym betonie.
Odp. FAKT
Dylatowanie powierzchni betonowej to w praktyce sztuczne generowanie rysy w najbardziej odpowiednim dla wykonawcy miejscu. Brak takiej praktyki będzie powodował pojawienie się pęknięć, których przebieg jest nieregularny i chaotyczny. W początkowej fazie rysy będą minimalne, ledwo zauważalne gołym okiem. Z czasem zjawisko będzie narastać i w finalnym etapie doszczętnie zniszczy betonowany obszar. Aby zapobiec temu niekorzystnemu zjawisku należy betonowaną powierzchnię podzielić na pola max 25 m2, kształtem zbliżone do kwadratu. Głębokość nacięcia powinna wynosić około 1/3 wysokości posadzki. Nacięcia czyli sztuczne rysy planujemy biorąc pod uwagę całą powierzchnię posadzki i jej kształt. Szczeliny powstałe podczas dylatowania spoinujemy lub fugujemy aby uzyskać jednolitą powierzchnię. Nacięcia robimy za pomocą przecinarek do betonu pracujących na mokro.
Comments are closed.